Το στίγμα της ψυχικής νόσου, παρά τους αιώνες μάθησης, εξακολουθoύσε καί εξακολουθεί να υπάρχει εως σήμερα, σημάδι αδυναμίας κι αντανάκλαση του πολιτισμού της κοινωνίας μας, αλλά και ως ισχυρό αρνητικό γνώρισμα σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις. Στερεότυπα, προκαταλήψεις και διακρίσεις, που σχετίζονται με τις ψυχικές διαταραχές, αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα, τόσο για τους ίδιους τους ασθενείς όσο και για τις οικογένειές τους.
Οι ανθρώπινες κοινωνίες ό,τι φοβούνται το κοροϊδεύουν και το περιθωριοποιούν π.χ. ο τρελός του χωριού κι έτσι ο αποκλίνων, από παράγοντας που απειλεί τη συνοχή μιας ομάδας, γίνεται παράγοντας που ενισχύει την συσπείρωσή της. Μέσα από τέτοιες διαδικασίες φτιάχνεται το απλοϊκό και εν μέρει αυθαίρετο δίπολο: εμείς οι λογικοί, οι φυσιολογικοί, και οι άλλοι οι τρελοί, οι ψυχοπαθείς.Δέν θά αναφερθώ σέ ονόματα οποιος κατάλαβε,κατάλαβε,μόνο θά δείξω μιά παλιά φωτογραφία τήν μοναδική πού μπόρεσα νά βρώ γιά τό αγόρι αυτό τού οικισμού Καισαρειάς πού ειχα τήν τύχη νά τό γνωρίζω. Ειναι χρόνια τώρα πού εφυγε,καί πηρε μαζί ολα του τά μυστικά καί τόν πόνο πού εκρυβε μέσα του, γιά τήν αθλιότητα τών γνωστικών,καί τήν αδικία τής κοινωνίας. Καλή σου ανάπαυση συγχωριανέ Χρήστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου