ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ: Οδοιπορικο στην πολιτιστικη παραδοση της Καισαρειας

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Οδοιπορικο στην πολιτιστικη παραδοση της Καισαρειας

Xορευτικο γυναικων του Μορφωτικου.Πολιτιστικου Συλλογου Καισαρειας στη εκδηλωση της Καθαρας Δευτερας. (Βλεπε You Tube λευκωμα Καισαρειας).
Παραγωγη: Ρουσοπουλος Νικος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ο ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ

Η Καισαρεια διοικητικα υπαγεται στο Νομο Κοζανης και στην επαρχια Κοζανης. Με την εφαρμογη του Νομου Ι.Καποδιστριας καταργηθηκε η Κοινοτητα Καισαρειας και ο οικισμος υπηχθη στο Δημο Ελιμειας με εδρα τον Κροκο. Η Καισαρεια βρισκεται δεκαεφτα (17) χιλιομετρα νοτια της Κοζανης,και στο κεντρο περιπου του συμπλεγματος των χωριων της περιοχης Τσαρσιαμπα. Η συγκοινωνια με την Κοζανη γινεται με λεωφορεια αστικα μεσω των χωριων Κροκου - Ανω και Κατω Κωμης- Κηπου. Ειναι κτισμενη πανω σε μικρο επικλινη λοφο με κατευθυνση απο Βορα προς Νοτο στην αριστερη οχθη του Αλιακμονα (σημερα Λιμνη Πολυφυτου).Ανατολικα και δυτικα περιβαλλεται απο λοφισκους ενω στο βαθος του οριζοντα διακρινονται οι οροσειρες:δυτικα του Βουρινου και των Χασιων,νοτια των Καμβουνιων,ΝΔ των Πιεριων και του Ολυμπου και ανατολικα τού Βερμίου.

ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ

Επισκοπή Καισαρείας Ως πρώτη Επισκοπή στην περιοχή του Νομού Κοζάνης λειτούργησε η Επισκοπή Καισαρείας με έδρα την Καισαρεία. Στους καταλόγους Μητροπόλεων και Επισκοπών που παραθέτει ο Γεράσιμος Κονιδάρης[1] αναφέρεται Επισκοπή Καισαρείας υπαγομένη στη Μητρόπολη Λαρίσης κατά τον Ε . αιώνα (431 – 551) με Επίσκοπο Καισαρείας κατέχοντας την 8η θέση μεταξύ των Επισκόπων της Μητροπόλεως. Αποκαλυφθείσα στο χώρο της Καισαρείας προ ετών επιτύμβια μαρμάρινη πλάκα φέρει ημικατεστραμμένο επίγραμμα «...προεδρίαν έλαχεν τη Εκκλησία Καισάρων πόλεως Μακεδόνιος έστιν ούτος ανήρ τα παντ’ εύφημος ος Επισκοπήσας έτη εν μήνα ένα του τήδε βίου εκδημήσας μηνί Ιανουαρίω ΚΓ Ινδικτιώνος ΙΑ προς Θεόν ενεδήμησεν...» Το επίγραμμα δεν φέρει ακριβή χρονολόγηση, από το είδος όμως της γραφής και τα λοιπά στοιχεία, οι ειδικοί το τοποθετούν στην περίοδο του 5ου αιώνος. Συνεπώς κατά τον 5ο και 6ο αιώνα έδρευε στην Καισάρεια Επισκοπή, η οποία πιθανώς να συστήθηκε και υπήρχε ίσως από του 4ου αιώνα αφ’ ότου έπαψαν οι διωγμοί και επιχειρήθηκε η οργάνωση της Εκκλησίας.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ

Το 1994 ο Μορφωτικος και Πολιτιστικος Συλλογος Καισαρειας,ειχε εκδοσει ενα λευκωμα με δωδεκα (12)παλιες φωτογραφιες των κατοικων του οικισμου.Και γνωριζοντας οτι ενας τετοιος θησαυρος που βρισκεται στα παλια συρταρια η τα μπαουλα,θα μπορουσε να αποτελεσει την απ΄αρχη μιας σειρας προβολης του οικισμου,ξεκινησα την συλλογη και αξιοπιοιση του φωτογραφικου υλικου,δημιουργοντας μεχρι τωρα,πανω απο πενηντα (100) βιντεο (Slide) σε πεντε διαφορετικες ενωτητες. <γαμος & γλεντι><εργασιες κατοικων><ενδυμασιες γυναικων><σχολειο οικισμου><κατοικοι οικισμου>>. Το υλικο αυτο αναρτηθηκε στο You Tube με κωδικο αναζητησης << λευκωμα καισαρειας>> και <<>> επισης στο ιστοπλογειο www kesaria-greece.blogspot.com και www fotoskesaria.blogspot.com Ελπιζω και ευχομαι η προσπαθεια αυτη να βρει μιμητες, αλλα πανω απ΄ολα να τα δουν και να αρεσει στους νεοτερους,κατοικους,παιδια,εγγονια,και γιατι οχι και τα δισεγγονα του οικισμου της Καισαρειας. Παραγωγη: Ρουσοπουλος Νικος Ερευνα : Παπαθανασιου Γεωργιος Πασχοπουλος Στελιος Και την βοηθεια των κατοικων του οικισμου.

ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ

ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ Η ονομασία της πόλης Καισάρεια ή πόλη των Καισάρων, όπως την αποκαλούσαν οι αρχαίοι συγγραφείς, δόθηκε προς τιμήν των Καισάρων αυτοκρατόρων της Ρώμης. Κατά τη διάρκεια των ρωμαϊκών , αλλά και βυζαντινών χρόνων η πόλη της Καισάρειας ήταν μια άρτια οχυρωμένη, ανεξάρτητη και αυτόνομη πολιτεία, με μεγάλη άνθιση και ακμή, αυτό καταδεικνύεται από τα παρακάτω:1) ότι η πόλη στα ρωμαίκά χρόνια επελέγη ως η κατάλληλη έδρα του διοικητικού κέντρου του "κοινού" των Ελιμειωτών, ανάμεσα σε άλλες πόλεις και οικισμούς της Ελίμειας και 2) κατά την περίοδο των πρωτοβυζαντινών και μεσοβυζαντινών χρόνων αποτέλεσε θρησκευτικό κέντρο, έδρα Επισκοπής - υπαγόμενη στη Λάρισα, στην εκκλησιαστική επαρχία της Ελίμειας με πρώτο επίσκοπο τον Μακεδόνιο. Τον 9ο μ.Χ.αιώνα λόγω της άνθησης της πόλης των Σερβίων η έδρα της επισκοπής μεταφέρεται στα Σέρβια. Κατά τον 4ο - 5ο μ.Χ. αιώνα με την εισβολή βαρβαρικών λαών στην περιοχή της Ελίμειας των Ούνων και των Γότθων του Αλάριχου (395 μ.Χ.) καταστρέφεται το κάστρο της Καισάρειας. Το κάστρο οικοδομείται και πάλι με ισχυρά τείχη κατά την περίοδο του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Επί βασιλείας του Βασιλείου Βουλγαροκτόνου οι Βούλγαροι καταλαμβάνουν τη Μακεοδνία και επιδίδονται σε καταστροφές. Μετά τη νίκη των Βυζαντινών κατά των Βουλγάρων του Σαμουήλ με εντολή του αυτοκράτορα ο στρατηγός Νικηφόρος Ξιφίας κατεδαφίζει τα φρούρια της περιοχής και μεταξύ αυτών και της Καισάρειας. Οι κάτοικοι μετά από αυτό αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους, να καταφύγουν βορειότερα, να εγκατασταθούν και να δημιουργήσουν το σημερινό οικισμό Καισαρειά. ΠΑΛΙΟΚΑΣΤΡΟ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ Στα νότια του σημερινού οικισμού και σε απόσταση 3 χλμ. περίπου βρίσκεται πάνω σε λόφο το κάστρο του χωριού. Μέσα στον εσωτερικό του χώρο απλώνεται μια επίπεδη επιφάνεια έκτασης ογδόντα (80) στρεμμάτων περίπου, καλυμμένη με θάμνους και αγκάθια. Μόνη ομαλή πρόσβαση του κάστρου η βορειοδυτική πλευρά του, μια στενή λωρίδας γης, με τον επίσης παρακείμενο και συνεχή με αυτό του κάστρου επίπεδο λόφο με την ονομασία "ίσιωμα".Στις υπόλοιπες πλευρές του κατεβαίνουν ψηλές και απότομες πλαγιές καθιστώντας το φυσικό οχυρό. Στα νότια του κάστρου και σε μικρή απόσταση κυλούσαν τα νερά του ποταμού Αλιάκμονα. Σήμερα η περιοχή, στα νότια και νοτιααντολικά του κάστρου, καλύπτεται από τα νερά της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου. Το κάστρο της Καισαρειάς ευρισκόμενο στα αρχαία χρόνια κοντά στις "πόρτες", στην είσοδο δηλαδή και έξοδο των στενών του Σαρανταπόρου έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αμυντική θωράκιση και προστασία του νότιου τμήματος του Ελιμειακού χώρου. Το φυσικό αυτό οχυρό σε κάποια ιστορική περίοδο οχυρώθηκε σε φρούριο με υψηλά και πλατιά τείχη και από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.Κύρια ενισχύθηκε από τη δυτική πλευρά λόγω της φυσικής αδυναμίας του εδάφους να προσφέρει προστασία στην πόλη. Τα υλικά, πωρόλιθος και ασβέστης, για το χτίσιμο των τειχών μεταφέρθηκαν από κοντινές περιοχές. Τα τείχη του φρουρίου διακόπτονταν κατά διαστήματα από ψηλούς πύργους, παρατηρητήρια. Στο εσωτερικό του κάστρου βρέθηκαν κατά την αποψήλωσή του από τους σημερινούς κατοίκους της Καισαρειάς, ερείπια οικοδομών,ψηφιδωτά δάπεδα, ρωμαϊκά λουτρά, σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης, πολλά μνημεία και ευρήματα (μαρμάρινα γλυπτά, αγάλματα, επιγραφές, αγάλματα, σπασμένα ανάγλυφα, μαρμάρινες κολώνες κλπ.). Τα ιστορικά αυτά ευρήματα βρίσκονται σήμερα στην αρχαιολογική συλλογή Καισαρειάς, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κοζάνης και στο Βυζαντινό Μουσείο Κοζάνης.

ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΣΤΑ ΥΨΙΠΕΔΑ ΤΟΥ ΓΚΟΛΑΝ

Η Καισάρεια του Φιλίππου είναι η μοναδική αρχαία ελληνική πόλη, την οποία επισκέφθηκε και δίδαξε ο Χριστός. Οι σχετικές διηγήσεις αναφέρονται στα ευαγγελικά κείμενα του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά. Σ΄ αυτήν την σπουδαία αρχαία πόλη, που βρίσκεται δίπλα στις πηγές του ποταμού Ιορδάνη στο σημερινό βορειοανατολικό Ισραήλ, διενεργεί ανασκαφικές έρευνες η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπεύθυνος του προγράμματος είναι ο καθηγητής Ηλίας Οικονόμου και υπεύθυνος της αποστολής στο Ισραήλ ο επίκουρος καθηγητής Νικόλαος Ολυμπίου. Αν και όλες οι ακτές της Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου, μαζί με τις ενδοχώρες τους, είναι κατάφορτες από ελληνικά μνημεία, η Ελλάδα απουσιάζει παντελώς από τις αρχαιολογικές έρευνες. Η ανασκαφή στην Καισάρεια του Φιλίππου είναι μία από τις ελάχιστες έρευνες, στις οποίες συμμετέχει ελληνικός φορέας. Αξίζει όχι μόνο τα συγχαρητήριά όλων μας αλλά και την ενίσχυση από τους αρμόδιους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς η αρχαιολογική έρευνα της Θεολογικής Σχολής και του καθηγητή Ν. Ολυμπίου. Οι συστηματικές ανασκαφές στην Καισάρεια (Πανειάδα) άρχισαν το 1988, υπό την αιγίδα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας του Ισραήλ, στην οποία προίσταται ένας Έλληνας αρχαιολόγος, ο Β. Τζαφέρης. Από το 1990 συμμετέχει στην έρευνα (μαζί με αμερικανικά πανεπιστήμια και κολέγια) και η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Πρόκειται για μία ελληνική πόλη, που έχει τον αντίστοιχο σχεδιασμό με όλα τα κοινωνικά, λατρευτικά και πολιτιστικά ιδρύματα, όπως γυμνάσια, θέατρα, νυμφαία και αγορά. Οι κάτοικοι της ήταν Έλληνες ή ελληνόφωνοι Ιτουραίοι και Φοίνικες», μας πληροφορεί ο καθηγητής Ν. Ολυμπίου. Η έρευνα έχει κλείσει 12 αρχαιολογικές περιόδους με αποτέλεσμα η περιοχή να εξελιχθεί στην σπουδαιότερη ανασκαφή στο κράτος του Ισραήλ. Έχουν αποκαλυφθεί το ιερό του Πανός, λατρευτικοί χώροι, επιγραφές (όλες ελληνικές), το ανάκτορο, ένα ρωμαϊκό αψιδωτό κτίριο, η αγορά (Forum), μία χριστιανική βασιλική και πλήθος άλλων κτιρίων διαφόρων περιόδων. Η συμμετοχή στην αρχαιολογική έρευνα της Θεολογικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών όχι μόνο πιστοποιεί τις εξαιρετικές σχέσεις που έχουμε με τους φίλους Ισραηλινούς αλλά δείχνει τον δρόμο και σε άλλους ελληνικούς φορείς για συμμετοχή σε παρόμοιες έρευνες σε χώρες με ελληνικά μνημεία. Επανερχόμαστε στην Καισάρεια. Με το όνομα αυτό υπάρχουν αρκετές πόλεις. Πρόκειται για παλαιότερους ή νεώτερους οικισμούς, που στην ρωμαϊκή εποχή πήραν το όνομα αυτό προς τιμήν του Καίσαρα. Η πιο γνωστή σε μας σήμερα είναι η Καισάρεια της Καππαδοκίας, πατρίδα του Αγίου Βασιλείου. Μία άλλη πολύ σημαντική, βρίσκεται κι αυτή στο Ισραήλ. Πρόκειται για την Παράλια Καισάρεια (Caesaria Maritima) για την οποία ο καθηγητής Νικόλαος Π. Ολυμπίου σημειώνει: «Η Καισάρεια της Μεσογείου, πόλη ελληνικότατη, βρισκόταν στο δυτικό άκρο της πεδιάδας Σαρών και στο μέσον περίπου της μεταξύ της Χάϊφα και του Τελ Αβίβ παραλιακής ακτής. Αρχικά ονομαζόταν «πύργος του Στράτωνος», καθότι το πρώτο κτίσμα «ιδρυθέν υπό του Στράτωνος, ός εξ Ελλάδος αναστάς γέγονεν αυτής οικιστής». Αργότερα διευρύνθηκε και εξωραίστηκε από τον Ηρώδη τον Μέγα (13 π.Χ.) και μετονομάστηκε, προς τιμήν του Καίσαρος Αυγούστου, Καισάρεια. Στη συνέχεια κατέστη η πρωτεύουσα ολόκληρης της Παλαιστίνης, ενώ κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ολόκληρη η Παλαιστίνη, μηδέ και αυτής της Ιερουσαλήμ εξαιρουμένης (μέχρι τον 5ο αιώνα) εξηρτάτο εκκλησιαστικώς από την Καισάρεια». Η παραλιακή Καισάρεια, της οποίας ένα τμήμα βρίσκεται μέσα στην θάλασσα, ανασκάπτεται κι έχει αποδώσει εντυπωσιακά ευρήματα. Εντυπωσιακότερη όμως για την αρχαιοελληνική παρουσία στην Μέση Ανατολή αποδεικνύεται η Καισάρεια του Φιλίππου. Αυτή η μεσογειακή Καισάρεια του Φιλίππου βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του Ισραήλ, στους πρόποδες του όρους «Ερμών» και δίπλα ακριβώς στις πηγές του ποταμού Ιορδάνη. Η θέση της (στα σημερινά υψίπεδα του Γκολάν) είναι στρατηγικότατη, γιατί από εκεί διέρχεται η μοναδική φυσική διάβαση που οδηγεί από το Ισραήλ στην Συρία και γιατί ελέγχει τα εκατέρωθεν πεδινά μέρη. Πριν οικοδομηθεί η πόλη, η περιοχή ήταν γνωστή με την ονομασία Πανειάς, προς τιμήν του θεού Πάνα, η λατρεία του οποίου γινόταν σ΄ ένα σπήλαιο, πάνω ακριβώς από τις πηγές του Ιορδάνη. Η λατρεία του τραγοπόδαρου θεού Πάνα είναι φυσικά ελληνικότατη και συνδέεται με την πανάρχαια Αρκαδία. Είναι εντυπωσιακό ολόκληρη η περιοχή των πηγών του Ιορδάνη, ψηλά στα υψίπεδα του Γκολάν, να είναι γεμάτη μόνο με ελληνικές επιγραφές, σαν κι αυτήν: «Την Δε θεάν ανέθηκε Φιλευήχω Διοπανί Ουίκτωρ ρητήρ Λυσιμάχοιο γόνος.» (Αυτή εδώ την θεά αφιέρωσε στον φιλάκοο Διοπάνα ο ιερέας Βίκτωρ ο γιος του Λυσιμάχου.) Η ιερή περιοχή Πανειάς στο σημερινό βορειανατολικό Ισραήλ, γνώρισε μεγάλη δραστηριότητα από την πρώιμη ελληνιστική εποχή. Επί εποχής Ηρώδη του Μεγάλου (34 - 4 π.Χ.), οι λατρείες επεκτάθηκαν, χτίστηκαν ναοί και η Πανειάς γνώρισε μεγάλη ακμή. Μετά τον θάνατο του Ηρώδη η Πανειάς παραχωρήθηκε στον γιο του Φίλιππο (4 π.Χ. - 34 μ.Χ.), ο οποίος έκτισε κοντά στις πηγές του Ιορδάνη πόλη, που την ονόμασε Καισάρεια, προς τιμήν του προστάτη της οικογένειάς του Καίσαρα (το 3 π.Χ.). Πρόκειται, δηλαδή, για μία ελληνική πόλη που ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε ακριβώς στα χρόνια του Χριστού. Κατά τον 1ο μ.Χ. αιώνα ήταν το σπουδαιότερο πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Τα νομίσματά της φέρουν την ελληνική επιγραφή «Καισάρεια σεβαστή ιερά και άσυλος υπό Πάνειο». Στις αρχές του 4ου αιώνα, ο χριστιανισμός είχε εδραιωθεί στην Καισάρεια. Λειτουργούσε η «Επισκοπή Πανεάδος», με πρώτο γνωστό επίσκοπο τον Φιλόκαλο, ο οποίος παρέστη και στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ. Μετά την αραβική κυριαρχία (7ος - 8ος αιώνας) η Καισάρεια παρήκμασε αλλά διατήρησε παραφθαρμένο το πανάρχαιο όνομα της ως «Μπανιάς». Σήμερα και μετά την έναρξη της αρχαιολογικής έρευνας, όχι μόνο οι επιστήμονες αλλά και οι κάτοικοι της περιοχής την αποκαλούν με το πανάρχαιο όνομά της: Πανειάς... Η επίσκεψη του Χριστού Η επίσκεψη του Χριστού στην ελληνική Καισάρεια αποτελεί ένα σπουδαίο γεγονός. Κατά την διάρκεια της ο Πέτρος ομολόγησε την πίστη του στον «Υιό του Θεού του ζώντος». Η παραμονή του Χριστού στην περιοχή συνδέεται επίσης με την Μεταμόρφωση και τα Αγια Πάθη. Στην ελληνική Καισάρεια φαίνεται ότι έγινε η προετοιμασία, πριν την κάθοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και την πορεία του προς την Σταύρωση. Η πληρέστερη αναφορά γίνεται από τον Ματθαίο και αρχίζει ως εξής: «Ελθών δε ο Ιησούς εις τα μέρη Καισαρείας του Φιλίππου ηρώτα τους μαθητάς αυτού λέγων: τίνα λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον υιόν του ανθρώπου; Οι δε είπον: οι μεν τον Ιωάννην τον Βαπτιστήν, άλλοι δε Ηλίαν, έτερος δε Ιερεμίαν ή ένα των προφητών. Λέγει αυτοίς: Υμείς δε τίνα με λέγετε είναι; Αποκριθείς δε Σίμων Πέτρος είπεν: συ εί Χριστός ο Υιός του Θεού ζώντος...» Σχετικά με την Μεταμόρφωση ο καθηγητής Ν. Ολυμπίου σημειώνει: «Η χριστιανική παράδοση από τους αρχαιοτάτους χρόνους δέχεται ότι η Μεταμόρφωση του κυρίου έλαβε χώρα στο όρος Θαβώρ. Παρά ταύτα αρκετοί από τους νεώτερους ερευνητές θεωρούν πιθανότερο ότι ο Κύριος μεταμορφώθηκε στο όρος Ερμών, που καλείται και Πάνειον, και βρίσκεται κοντά στην Καισάρεια (Πανειάδα). Η διαφοροποίηση αυτή οφείλεται στη μεγάλη απόσταση που χωρίζει το όρος Θαβώρ από την Καισάρεια του Φιλίππου. Πράγματι, είναι αδύνατο να καλυφθεί η απόσταση αυτή σε διάστημα μίας μόνον ημέρας αφού, όπως μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς, ο Χριστός και οι τρεις μαθητές του κατέβηκαν από το όρος την αμέσως επόμενη ημέρα. Σε συνάφεια με την εκδοχή αυτή θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι ο Ιησούς ήθελε προφανώς να καθαγιάσει και την περιοχή αυτή, στην οποία μέχρι τότε ετελείτο η παγανιστική λατρεία». Δημοσιεύθηκε το 1998 στον "Αδέσμευτο Τύπο"

OΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ

Γαμος και γλεντι στον οικισμο Καισαρειας -Μερος Α - on PhotoPeach

Γαμος και γλεντι στον οικισμο Καισαρειας - Μερος Β on PhotoPeach

Γαμος και γλεντι στον οικισμο Καισαρειας Μερος Γ! on PhotoPeach

Γαμος και γλεντι στον οικισμο Καισαρειας Μερος Δ! on PhotoPeach

Γαμος και γλεντι στον οικισμο Καισαρειας Μερος Ε! on

ΠΑΛΙΕΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΟΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ on PhotoPeach

Καλλιτεχνες απο τον οικισμο ( Τσιαγιας Χαρισιος )

Καλλιτεχνες απο τον οικισμο (Ρουσοπουλος Γιαννης η Ζαχαριας)

O Γιαννης Ρουσοπουλος η Ζαχαριας για τους Καισαριωτες,ειναι ενα σημειο αναφορας για την μουσικη παραδοση της Καισαρειας,απο μικρος ασχολειθηκε με το κλαρινο και το τραγουδι,σε ποσους γαμους και γλεντια δεν ελαβε μερος.Ηταν ενα απο τα ποιο αξιολογα για την εποχη κλαρινα,τωρα ποια το εγκατελειψε, αλλα για τους φιλους και χωριανους τραγουδαει με συνοδεια τον Σωτηρη Κοντοπουλο.Τον ευχαριστουμε πολυ.

Kαλλιτεχνες απο τον οικισμο ( Tσιαγιας Παναγιωτης η Πανος )

Ενας ακομη Καισαριωτης που εχει διαπρεψει στον καλητεχνικο χωρο και συγκεκριμενα στο τραγουδι,απο πολυ μικρος ασχολειθηκε με την μουσικη μαθαινωντας βιολι,και μετ'επειτα αποκλειστικα μονο με το τραγουδι,σε γαμους γλεντια και πανηγυρια.Ο Παναγιωτης Τσιαγιας η Τζιωτας τραγουδισε για τους ξενιτεμενους Καισαρειωτες,ενα μεγαλο ευχαριστω.

Kαλλιτεχνες απο τον οικισμου ( Ρουσοπουλος Ιωαννης Νιακας)

ΠΑΛΙΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ

Το βράδυ της Κυριακής της «Τυρινής» γινόταν το έθιμο της «συγχώρεσης». Οι κάτοικοι των χωριου επισκέπτονταν τους γονείς τους, τα πεθερικά τους, τους παππούδες, τους κουμπάρους τους και αφού τους φιλούσαν το χέρι, ζητούσαν «συγχώρεση». Στα παιδιά που πήγαιναν επίσκεψη οι συγγενείς έδιναν λεφτά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το έθιμο του βρασμένου αυγού,<< χασκα >> που γίνονταν την ημέρα αυτή. Ο αρχηγος της οικογενειας μάζευε γύρω τα εγγόνια, ξεφλούδιζε έπειτα ένα βρασμένο αυγό και το έδενε με μια κλωστή στην άκρη ενός πλάστη. Στη συνέχεια το ακουμπούσε διαδοχικά στα στόματα των εγγονιών, τα οποία είχαν τα χέρια τους πίσω στην πλάτη. Όποιο εγγόνι κατόρθωνε να πιάσει με το στόμα του το αυγό, εκείνο το έτρωγε. Σκοπός του εθίμου αυτού ήταν να «κλείσουν τα στόματα» για τη Σαρακοστή τα οποία ξανάνοιγαν τη Λαμπρή. Στο ίδιο παιδί η γιαγιά έδινε λεφτά και καραμέλες. Έτσι άρχιζε η Σαρακοστή.

Η ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΤΑ ΥΨΙΠΕΔΑ ΤΟΥ ΓΚΟΛΑΝ

Μια ελληνική πόλη στα υψίπεδα του Γκολάν Η Καισάρεια του Φιλίππου είναι η μοναδική αρχαία ελληνική πόλη, την οποία επισκέφθηκε και δίδαξε ο Χριστός. Οι σχετικές διηγήσεις αναφέρονται στα ευαγγελικά κείμενα του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά. Σ΄ αυτήν την σπουδαία αρχαία πόλη, που βρίσκεται δίπλα στις πηγές του ποταμού Ιορδάνη στο σημερινό βορειοανατολικό Ισραήλ, διενεργεί ανασκαφικές έρευνες η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπεύθυνος του προγράμματος είναι ο καθηγητής Ηλίας Οικονόμου και υπεύθυνος της αποστολής στο Ισραήλ ο επίκουρος καθηγητής Νικόλαος Ολυμπίου. Αν και όλες οι ακτές της Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου, μαζί με τις ενδοχώρες τους, είναι κατάφορτες από ελληνικά μνημεία, η Ελλάδα απουσιάζει παντελώς από τις αρχαιολογικές έρευνες. Η ανασκαφή στην Καισάρεια του Φιλίππου είναι μία από τις ελάχιστες έρευνες, στις οποίες συμμετέχει ελληνικός φορέας. Αξίζει όχι μόνο τα συγχαρητήριά όλων μας αλλά και την ενίσχυση από τους αρμόδιους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς η αρχαιολογική έρευνα της Θεολογικής Σχολής και του καθηγητή Ν. Ολυμπίου. Οι συστηματικές ανασκαφές στην Καισάρεια (Πανειάδα) άρχισαν το 1988, υπό την αιγίδα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας του Ισραήλ, στην οποία προίσταται ένας Έλληνας αρχαιολόγος, ο Β. Τζαφέρης. Από το 1990 συμμετέχει στην έρευνα (μαζί με αμερικανικά πανεπιστήμια και κολέγια) και η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Πρόκειται για μία ελληνική πόλη, που έχει τον αντίστοιχο σχεδιασμό με όλα τα κοινωνικά, λατρευτικά και πολιτιστικά ιδρύματα, όπως γυμνάσια, θέατρα, νυμφαία και αγορά. Οι κάτοικοι της ήταν Έλληνες ή ελληνόφωνοι Ιτουραίοι και Φοίνικες», μας πληροφορεί ο καθηγητής Ν. Ολυμπίου.

Η ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Καισάρεια της Καππαδοκίας, το σύγχρονο Καϊσερί (Τουρκ. Kayseri), είναι μια σύγχρονη, εκβιομηχανισμένη πόλη της κεντρικής Ανατολίας στην Τουρκία. Τα πρώτα ονόματά της ήταν Μάζακα και Ευσέβεια και πήρε το τελευταίο της όνομα το 17 μ.Χ. όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Καππαδοκία. Την εποχή της ρωμαϊκής διοίκησης, η Καισάρεια απέκτησε δόξα και ακμή και έφτασε να απαριθμεί 400.000 κατοίκους. Υπήρξε εμπορικό κέντρο και η θέση όπου βρισκόταν (στη διασταύρωση των μεγάλων δρόμων που οδηγούσαν στη Μεσοποταμία, την Αρμενία, τον Βόσπορο και το Αιγαίο) ευνοούσε την εξαιρετική ανάπτυξή της. Γι' αυτό το λόγο και η Καισάρεια κίνησε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον όχι μόνο των Ρωμαίων, αλλά και των Βυζαντινών. Στη βυζαντινή εποχή ήταν και θρησκευτικό κέντρο με φημισμένη μητρόπολη. Ανάμεσα στους διάσημους επισκόπους της Καισαρείας είναι και ο Βασίλειος Καισαρείας. Η σημερινή Καισάρεια (τουρκικά: Kayseri), όπου μέχρι το 1922 ζούσαν πολλοί Έλληνες, είναι χτισμένη στους πρόποδες του όρους Αργαίου και έχει πληθυσμό περίπου 500.000 κατοίκους.