Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΧΑΡΙΣΙΟΣ Ι. ΣΚΑΝΔΕΡΗΣ

Λίτσιος τ΄Σκανδέρ η Χαρίσιος Σκανδέρης. Είναι από τά πρόσωπα πού πρέπει νά θυμόμαστε οσοι τόν εχουμε γνωρίσει,ή έτειχε νά ήμασταν μαθητές του,Δάσκαλος στόν οκισμό Καισαρειάς από τό 1948 έως τό 1964,δύσκολες εποχές πολλά παιδιά καί ήταν αναγκασμένος νά διδάσκει πρωή καί απόγευμα. Μιά μικρή αναφορά στόν Χαρίσιο Σκανδέρη,καταξιωμένος δάσκαλος από τήν Καισαρειά,μέ πλούσια εκπαιδευτική προσφορά. Αποφοίτησε από τό Βαλταδόρειο Γυμνάσιο στρατεύτηκε καί υπηρέτησε στό μέτωπο τής Μ.Ασίας. Αργότερα παρακολούθησε μαθήματα στό Διδασκαλείο Κοζάνης 1925-1928. Διορίστηκε δάσκαλος τό 1928 στό Δημοτικό Σχολείο Σπάρτου,όπου καί υπηρέτησε μεχρι τό 1940.Από τό 1940 μέχρι τό 1945 υπηρέτησε στό Δημοτικό Σχολείο Αιανής καί από τό 1947 μέχρις τό 1948 στό Δημοτικό Σχολείο Κρόκου. Από τό 1948 μέχρι τό 1964 υπηρέτησε ως Διευθυντής στό Δημοτικό Σχολείο τής Καισαρειάς απ΄οπου καί συνταξιοδοτήθηκε. Ειμαι καί γώ ενας από τούς μαθητές του,πού από τό 1953 εως τό 1959 αδιάλειπτα διδάχτηκα σέ ολες τίς τάξεις από τόν Δάσκαλο Σκανδέρη,ήταν αυστυρός καί πώς μπορούσε αλωστε αφού ειχε νά κάνει μέ πολλά παιδιά καί τά οποία δέν ειχαν καί τήν επιθυμία νά μάθουν.Παρ΄ολες τίς δυσκολίες κατάφερε πολούς μαθητές του νά τούς στείλει ητε σε Γυμνάσιο ητε σέ σχολές,οπως καί σ΄αυτήν πού μέ τήν βοήθεια του κατάφερα νά φοιτήσω καί εγώ, σ΄αυτόν τό Δάσκαλο χρωστάω πολλά. Καί τί δέν εχω νά θυμηθώ από τά εξι χρόνια στό Δημοτικό,περιστατικά μέ τόν Δάσκαλο,καί τούς συμαθητές,ξεχωρίζω ενα από τά πολλά πού δέν τό ξεχνώ. Πλησίαζαν οι γυμναστκές επιδείξεις πού κάθε χρόνο πρίν τήν λήξη τής Σχολικής περίοδου πραγματοποιούνταν σέ ολλα τά Σχολεία,αρα χρειαζόμασταν αμμο γιά τό σκάμμα,ο ποταμός Αλιάκμωνας τώρα λίμνη Πολυφύτου ηταν σέ απόσταση δύο χιλιομέτρων περίπου από τό χωριό,μάς στέλνει λοιπόν πέντε αγόρια τής ιδιας τάξης,μεταξί αυτών καί εμένα μέ ενα γαϊδοράκι νά φέρουμε σέ τσουβάλια αμμο,ηταν πρωί καί γυρίσαμε τό απόγευμα χωρίς γαϊδουράκι καί χωρίς αμμο, καί αυτό γιατί ολη μέρα τήν περάσαμε κολυμπόντας στό ποτάμι,τό γαϊδοράκι δέν τό δέσαμε καί γύρισε στό χωριό. Τήν αλλη μέρα στό σχολείο μάς καλεί καί τούς πέντε νά δώσουμε εξηγήσεις,μάς ρωτάει λοιπόν ο Δάσκαλος πού ειναι η αμμος? καί αυθόρμητα χωρίς νά εχουμε εκ τών προτέρων συνεννοηθεί τί θά πούμε απαντήσαμε << Δέν βρείκαμε αμμο κύριε >>.Επεσε πολύ γέλιο στήν τάξι,καί πολές χαρακιές στά χέρια μας, καθώς καί κούρεμα στήν ψηλή.Υπάρχει φωτογραφία ντουκομέντο μέ τό περιστατικό αυτό,τήν οποιά βρείκα στό σεντούκι τού συμαθητή μου Αργύρη,καί τήν ανεβάζω. Ολοι εμείς μεγαλώσαμε γείναμε γονείς μέ παιδιά καί εγγόνια,καί ο Δάσκαλός μας εφυγε πρίν πολλά χρόνια αλλά αφισε πύσω του γενιές νά τόν θυμούνται,πυστεύω πώς αυτές οι αναφορές ειναι τό καλύτερο μνημόσυνο στήν μνήμη του. Καλή ανάπαυση Δάσκαλε.

Άπό τήν τυμωρία γιά τήν αμμο πού δέν βρήκαμε στό ποτάμι

Φωτογραφία τής εποχλης εκείνης μπροστά στο Δημοτικό Σχολείο

Emmanuel Gogos Niko mou sefxaristo para poly gia to afieroma afto ston papou mou.nasai kala