Το εθιμο του χαιρετισμου της νυφης και του γαμπρου πριν και μετα τα στεφανα εχει εδω και πολλα χρονια σταματησει,ηταν ενα εθιμο που συγκεντρωνε το ενδιαφερον των κατοικων οι οποιοι και το παρακολουθουσαν ή και συμετειχαν αν με τον γαμπρο και τη νυφη ειχαν καποια συγγενεια.
Σε κάθε γάμο μέγιστο καθήκον των μπράτιμων ήταν το στόλισμα του φλάμπουρου. Αυτό ήταν ένα κοντάρι ξύλινο που κατέληγε σε έναν σταυρό και πάνω στον οποίο κάρφωναν τρία κόκκινα μήλα. Στο κοντάρι κρεμούσαν μια ελληνική σημαία με την παλαιότερη της μορφή , δηλαδή με τον άσπρο σταυρό χωρίς τις γραμμές και συνήθως το στόλιζαν με λουλούδια. Αυτό ίσως γινόταν για να ξεχωρίζουν οι γάμοι των ελλήνων με τους γάμους των Τούρκων και παρέμενε ως έθιμο μέχρι την δεκαετία του 60.Με το φλάμπουρο πήγαιναν να πάρουν την νύφη από το σπίτι της, με το φλάμπουρο μπροστά συνόδευαν τους μελλόνυμφους στην εκκλησία και μετά τους ακολουθούσαν στο νέο τους σπιτικό σαν ζευγάρι πια. Ο κουμπάρος ήταν αυτός που άνοιγε τον χορό και στο χέρι του κρατούσε το φλάμπουρο καμαρωτά. Τα μήλα έχουν πολύ σημαντικό ρόλο στα έθιμα του γάμου.Πέρα από τα τρία κόκκινα μήλα που έβαζαν στο φλάμπουρο, ένα κόκκινο μήλο έβαζε η μάνα του γαμπρού στην τσέπη του σακακιού του και όταν πήγαινε στο σπίτι της νύφης να την πάρει με τα όργανα για την εκκλησία , το πετούσε όσο πιο μακριά μπορούσε να πάει στην πίσω μεριά του σπιτιού όπου παραμόνευαν πιτσιρίκια για να το πιάσουν. Και η νύφη πετούσε μήλο στο νέο της σπιτικό όταν πια παντρεμένη έφτανε μπροστά στην πόρτα του. Χαρακτηριστικό είναι και το τραγούδι που τραγουδούσαν στην νύφη.
